Edinburgh, day 5!

Znów Edynburg. Ty razem bardziej deszczowy. Narzekam a tak na prawdę trafiło nam się kilka dni cudownej pogody, które spędziliśmy na świeżym powietrzu podziwiając uroki szkockiej natury. Na wypadek kiepskiej pogody zaplanowaliśmy sobie wyjście do muzeum narodowego oraz galerii (darmowy wstęp). Ta pierwsza tak nas urzekła, że wróciliśmy tam kolejnego dnia (zdjęcia są więc z obydwu, żeby już nie mieszać) aby dokończyć zwiedzanie ekspozycji. Zauroczyła nas kilkupiętrowa wystawa o historii Szkocji, zwłaszcza najniższe poziomy opowiadające o dziejach Wikingów i Romów podbijających te tereny

Jeeeej, szkockie śniadanko. Jak co dzień, właśnie tak zdrowo się odżywialiśmy dzięki czemu troszkę nam się utyło (przynajmniej mi)

Śliczne soczewki latarni morskiej

Nigdy nie myślałam, że uda mi się spotkać kiedyś gwiazdę tego formatu! Owca Dolly, pierwszy sklonowany ssak!

Bycie wikingami nie wyszło nam najlepiej...

Takie tam podręczne narzędzia do torturowania czarownic, poprzez miażdżenie im kciuków. Ludzie to takie romantyczne stworzenia

Princes street (główny deptak Edynburga) na jednym z obrazów w galerii

A na powyższym obrazie widać Bass Rock, o której mówiłam w poprzednim szkockim poście

Dziarski sweterek :D

Jedyna pandziocha jaką spotkaliśmy :(

Po zwiedzeniu muzeum i galerii narodowej poszliśmy na Calton Hill -wzgórze skąd rozpościera się cudowny widok na miasto, uwieczniony z resztą na okładce mojego przewodnika

Stworzenie takiej alei spacerowej i to w tak cudownym miejscu okazało się pomysłem iście przełomowym, dlatego sam pomysłodawca został pośmiertnie uhonorowany i pogrzebany w mogile na terenie wzgórza. Zasłużył sobie. W końcu nikt wcześniej nie wpadł na pomysł, aby stworzyć miejsce do spacerowania (no po co to komu?)

Dzisiaj nie ma bonusa! Do usłyszenia!