Robimy zdjęcia padającego śniegu

Już dawno nie było żadnego fajnego (dobra, w sumie jakiegokolwiek) poradnika fotograficznego i najwyższa pora nadrobić nieco te haniebne zaległości. Mam kilka pomysłów, ale muszą poczekać na realizację (co do pomysłów w trakcie realizacji: wasze wyzwania systematycznie się robią. Niestety ostatnio poległam na pączkach i muszę zacząć od nowa. Im nie odpuszczę, dopóki nie będą ukończone nie pójdę dalej :D)

Jeszcze na jesieni jedna z czytelniczek poprosiła abym wytłumaczyła jak robić zdjęcia spadającym płatkom śniegu. Obiecałam, że jak tylko zacznie padać na pewno zrobię zdjęcia poglądowe i postaram się jak najlepiej wszystko opisać. Pech chciał, że w tym roku na śnieg czekaliśmy dosyć długo, ale ostatecznie miałam na czym potrenować ;)

Jak zwykle w tego typu poradnikach przypominam:

nie jestem zawodowym fotografem, wszystkiego uczyłam się sama i korzystając z internetu, więc prezentowane informacje nie są fachowe. Jeśli wyłapiecie jakiś błąd, macie jakieś uwagi, porady, proszę śmiało dawać znać :)

Zaczynamy! 
(jak zwykle już zdążyłam się rozpisać, a to dopiero początek!)

Według mnie zima to najtrudniejsza pora roku do fotografowania. Nie chodzi tu tylko o niskie temperatury i związane z tym plenerowe niedogodności. Krajobraz, który napotykamy nie jest zbyt urozmaicony. Nie ma nigdzie kwiatów, ptaków albo kolorowych liści. Wszystko jest monotonne i monochromatyczne.

Moim ulubionym urozmaiceniem zimowego pejzażu są subtelne, wirujące płatki śniegu, których uchwycenie nie jest wcale takie łatwe (o czym pewnie przekonał się każdy trzymający kiedykolwiek w rękach aparat)

Poza niepodważalnym urokiem, padający śnieg ma kilka bardzo poważnych wad:

- jest drobny

- jest szybki

- jest biały

Pomyślicie: padła na łeb i myśli, że odkryła Amerykę.

Jaki śnieg jest, każdy widzi, ale każda z tych cech uniemożliwia nam jego bezproblemowe fotografowanie w trybie auto (ulubiony tryb każdego fotografa. ha ha. żarcik).
Wszystkim oburzonym, śpieszę z głębszą analizą tych niezwykle szokujących cech śniegu! :D

Przez to, że śnieg jest drobny nie możemy w jego przypadku użyć autofocusa, który najzwyczajniej nie wykryje czegoś tak pomijalnego. Pozostaje nam manual, ale nie oszukujmy się, przez wizjer to i sokół nie zauważy tych spadających drobinek. Ostrość na spadające musimy ustawiać więc intuicyjnie (robiąc kilka zdjęć przy różnych ustawieniach), albo ocenić że najatrakcyjniejsze śnieżynki spadają akurat 78 cm od końca naszego aparatu i to właśnie w tym miejscu powinien on skupiać swą ostrość.

Aby móc swobodnie robić zdjęcia padającym płatkom śniegu i bez problemu uzyskać fajny efekt odcinających się drobinek na rozmazanym tle, potrzebujemy aparatu z obiektywem o możliwie małej głębi ostrości. Na dodatek musimy umieć się nim posługiwać (o przysłonie przeczytacie więcej w starszym poradniku)

Przez to, że śnieg jest szybki musimy odpowiednio dobrać czas naświetlenia tak aby zdjęcie było nadal jasne i wyraźne, a płatki śniegu nie rozmazywały się i nie zostawiały za sobą smug (przy czym trzeba pamiętać, że ich prędkość zależna jest między innymi od wiatru, ich masy i wielkości, także raz dobrane parametry nie zawsze będą dawać równie satysfakcjonujące efekty)
Zakładając, że fotografujemy przy dobrym oświetleniu i wartość ISO ustawiona jest na najmniejszą wartość, długość migawki powinna wynosić ułamki sekundy, które spokojnie wystarczą do odpowiedniego naświetlenia zdjęcia (niżej widać na jak małych wartościach operujemy i jak wyraźne efekty dają minimalne zmiany w długości naświetlenia).
Na tym etapie powinniśmy już mieć wstępnie ustawioną ostrość aby móc ocenić efekty!

Śnieg jest biały, a na śnieżną biel nie wypada nam narzekać (pozostaje nam wyłącznie pochwalenie się nią przed Zygmuntem Hajzerem). Niemniej jednak może to sprawiać niemały problem. Jeśli wszystko w okół jest białe, jak wychwycimy równie białe płatki śniegu?
Aby temu zapobiec, po prostu wybierajmy niejednolite tło!

Przykład moim zdaniem dobrze uchwyconego obiektu i wykorzystania śniegu jako elementu dynamizującego zdjęcie

Kiedy opanujemy już wszystkie wady padającego z nieba śniegu, możemy spokojnie usiąść na wyziębłym kamieniu i bawić się głębią ostrości wyłapując najciekawsze plany, które i tak zmieniają się z sekundy na sekundę.

Sprytna picasa utworzyła mi takiego gifa na którym powoli zmieniałam punkt ostrości (i trochę się przy tej okazji potelepałam :P)

Mam jeszcze kilka przykładów upolowanego śniegu z zeszłego roku (upolowanego, bo mam wrażenie, że śnieg pada złośliwie albo w nocy, albo kiedy akurat nie chce mi się ruszać z domu :P)

Pamiętajcie, że powyższe porady przydadzą się również przy fotografowaniu padającego deszczu! (btw. zauważyłyście, że nowsze zdjęcia dodaję w większej rozdzielczości? ;))

Mam nadzieję, że kolejny odcinek z fotograficznymi poradami Tynki was zaspokoił a przede wszystkim, że jakoś je wykorzystacie! Bardzo mi miło, gdy zaglądacie do starych fotograficznych poradników i piszecie, że w jakiś sposób wiedza którą serwuję się wam przydała! :D

W razie pytań jak zwykle, śmiało można zadawać, może uda mi się odpowiedzieć ;)